Παρουσίαση του βιβλίου «Τι πραγματικά αξίζει – 24 γράμματα στο γιο μου» του Γιάννη Μπρούζου

“Η δημιουργία, Στέλιο μου, είναι γράμματα σε ένα μπουκάλι που αφήνουμε στην απέραντη θάλασσα του κόσμου, σαν ναυαγοί, όταν θα έχουμε φύγει. Κουβαλάει ζωή μέσα στον θάνατο” – Γιάννης Μπρούζος

Μέσα από 24 γράμματα, ο συγγραφέας Γιάννης Μπρούζος επιχειρεί έναν αναστοχασμό για την ουσία της ύπαρξης. Δύο ρόλοι σπουδαίοι που σημάδεψαν τη ζωή του, αυτός του πατέρα κι αυτός του δασκάλου, κάνουν την εμφάνισή τους στο κείμενο από την αρχή. Οι ρόλοι αυτοί εναλλάσσονται και συνομιλούν σε ένα πρώτο επίπεδο προσωπικά με τον γιο του, αφήνοντας μια παρακαταθήκη για το μεγάλωμά του.

Στα γράμματα αφηγείται άλλοτε μικρές ιστορίες που έζησε και άλλοτε εμπειρίες και παραδείγματα, σε μια προσπάθεια να μεταλαμπαδεύσει σοφία και γνώση. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ξετυλίγεται ένας ανοιχτός διάλογος με καθέναν και καθεμία από εμάς που θα διαβάσουμε το κείμενό του.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκα στον Πειραιά. Σπούδασα φυσική και μουσική. Παραμένοντας πάντα ερασιτέχνης, χωρίς φόβο για φιλότιμη προσπάθεια, δημοσίευσα ερευνητικές επιστημονικές εργασίες, έγραψα διδακτορικό, έπαιξα για δίπλωμα πιάνου. Από όλους τους ρόλους μου αγαπώ αυτούς του μαθητή και του δασκάλου. Είχα την ευτυχία να διδάξω παιδιά όλων των ηλικιών, από το νήπιο έως το πανεπιστήμιο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ερωτεύτηκα και αγωνίζομαι με πάθος για ζωή με αλληλεγγύη, συντροφικότητα, αλληλοβοήθεια, μοίρασμα και συλλογικότητα.Η μεγαλύτερη τύχη μου είναι οι άνθρωποι μου: οικογένειες, φίλοι, σύντροφοι, δάσκαλοι, μαθητές. Το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου: ο Στέλιος μου, το παιδί μου. Δίπλα σε αυτό το λουλουδάκι περπατώ, με βήματα προσεκτικά και όση δύναμη διαθέτω, φροντίζοντας να ανθίζει. Όσο δύσκολο κι αν είναι, αυτό το μονοπάτι που έχουν χαράξει τα βήματά μου, το προσφέρω ως μαρτυρία της αγάπης μου στη ζωή. Ως μαρτυρία της αντίστασής μου στον θάνατο. Κλήθηκα να κουβαλήσω καρκινικά κύτταρα και να τα αντιμετωπίσω με κάθε τρόπο. Το αποδέχομαι και δε σκοπεύω να παρατήσω τον αγώνα μέχρι να εξαντλήσω και την τελευταία ικμάδα αντίστασης της ζωής. Θέλω κάθε χνάρι που αφήνει η ύπαρξή μου στη γη, να φωτίζει ό,τι αξίζει στη ζωή. Να έχει η Ζωή πάντα την τελευταία λέξη.